"โป้วอั้งเสาะ" ...หิมะแดงแซ่โป้ว วัยสามสิบหกปี ลูกพี่ลูกน้องของเอี๊ยบไค อาวุธประจำตัว...ดาบสีดำสนิท ฝักดาบสีดำสนิท โรคประจำตัว...โรคลมบ้าหมู ตำหนิรูปพรรณสัณฐาน...ขาเป๋ พิการแต่กำเนิด จุดเด่น...ดาบเร็วที่สุดในแผ่นดิน!

    วิชาดาบของมันปมเด่นที่น่ากลัวที่สุดคือ "ชักดาบ" 18 ปีแรกของมันหมดไปกับการเคี่ยวกรำฝึกปรือวิทยายุทธ์ เพื่อชำระบัญชีแค้น เริ่มฝึกตั้งแต่วัย 4-5 ขวบ วันละ 4 ชั่วยาม แต่ละวันฝึกชักดาบไม่ต่ำกว่า 12,000 ครั้ง ในห้องมืดที่ทั้งร้อนทั้งอับ ผนังทุกด้านเป็นสีดำ มีแต่ไฟจากปลายธูปเพียงจุดเดียวที่สั่นไหว ฝึกกระทั่งมี "นันย์ตาราตรี" มองเห็นยุงในห้องมืดคล้ายดั่งนกกระเรียน เห็นธูปปานคบไฟ ควันธูปคล้ายปุยเมฆขาวบนยอดเขา กระทั่งยังฝึกได้วิชา "เคลื่อนจุดพลิกฟ้ากลับดิน" สามารถเคลื่อนจุดในร่างกายออกจากที่เดิม 1 นิ้ว ป้องการการจี้สกัดจุดได้ชะงัดนัก

    การปลูกฝังด้วยเมล็ดพืชสีดำแห่งความอาฆาตแค้น และการฝึกวิทยายุทธ์ที่เข้มงวดกวดขันโดย "แป๊ะหงส์กงจู๊" ทำให้การออกสู่ยุทธจักรของโป้วอั้งเสาะในช่วงแรก ตกอยู่ในเงาดำทะมื่นของความอาฆาตแค้น จิตใจเศร้าหมอง อมทุกข์ พฤติการณ์ทั้งหลายทั้งปวงจึงมีลักษณะ ห่าม มุทะลุดุดัน กราดเกรี้ยว เหี้ยมหาญ เปราะบางอ่อนไหวง่าย

    ประสบการณ์ชีวิตการต่อสู้และความรักต่อหญิงคณิกานาม "ชุยล้ง" ใน "ดาบจอมทัพ" ขัดเกลาจนโป้วอั้งเสาะใน "จอมดาบหิมะแดง" เป็นอีกบุคลิกหนึ่ง "โป้วอั้งเสาะ" ยามนี้ เปลี่ยนจากเพชฌฆาตที่มีคราบโลหิตเต็มร่าง เป็นชายชาตรีที่โดดเด่นด้วยคุณธรรม ใบหน้าเป็นประกายเปล่งปลั่งเคร่งขรึมสำรวม พร้อมประกาศศักดิ์ศรีนักดาบที่เลิศฟ้าเหนือพสุธาอีกคราแล้ว!